KNF viert 40-jarig jubileum met vertoning van De smaak van water
Vieren dat de Kring van Nederlandse Filmjournalisten 40 jaar bestaat met de vertoning van de beste Nederlandse film uit het oprichtingsjaar, dat was het plan. Natuurlijk spannend om te zien hoe dat zal lopen, maar het werd een feestje.
De keus was niet moeilijk. Orlow Seunke’s speelfilmdebuut De smaak van water kreeg in 1982 een Gouden Leeuw en de Prijs van de Nederlandse Kritiek. EYE had de film in digitale vorm beschikbaar, Seunke vond het een goed plan en het Nederlands Film Festival zorgde voor de zaal en nam het evenement op in het programma.
Op 22 september 2022, 14:15 uur, is het zover. De digitale kopie staat klaar, de uitgenodigde producenten Jan Musch en Tijs Tinbergen en acteur Dorijn Curvers zijn gesignaleerd, evenals twee van de toenmalige KNF-oprichters, Hans Beerekamp en Pieter van Lierop. Seunke zelf kan er jammer genoeg niet zijn, want woont en werkt tegenwoordig in Indonesië. Als zaal 2 van het Louis Hartlooper Complex opengaat, blijkt dat niet alleen KNF-leden en genodigden, maar ook het NFF-publiek ‘De smaak van water’ heeft weten te vinden. Volle bak. Draaien maar.
Na de vertoning pakt het beloofde nagesprek onverwacht spontaan uit. Musch, Tinbergen en Curvers roepen ook de overige aanwezige leden van de toenmalige crew en cast, waaronder Olga Zuiderhoek, naar voren. Het lijkt wel een reünie.
Er is maar weinig aanmoediging nodig voor het ophalen van herinneringen en reacties op het herzien van de film. Curvers vertelt hoe ze via het Werktheater op de set kwam. Musch weet nog dat Seunke destijds niet had stilgestaan bij de rechten van het boek. Nadat Hans Beerekamp hem daarop attendeerde, wist de filmmaker dat na de première alsnog met schrijver György Konrád voor een schappelijk bedrag te regelen. Een van de jongere bezoekers ziet graag dat er eindelijk een dvd komt.
Intussen maakt de film zelf opnieuw veel indruk. Een tijdloze parabel met een heel eigen signatuur, die tegelijkertijd een scherp commentaar op de huidige perikelen rond jeugdzorg zou kunnen zijn. Een Nederlandse klassieker.
– Leo Bankersen
